ороо i

бурууламтгай, баригддаггүй, сүргээс гарч буруулдаг, зугтамтгай; ороо морийг уургаар, ууртай хүнийг аргаар з ү й р; өрөнд ороо (бусдаас авсан юмаа буцааж өгөхдөө маш хойрго); ороо нь ороогоороо, жороо нь жороогоороо (тохирсон таарснаараа нийлэх).

    • Я.Цэвэл. Монгол Хэлний Товч Тайлбар Толь
    • Х.Буд: 2009-08-29 09:49:07
    • Х.Буд: 2015-04-13 00:47:03

    Сэтгэгдэл бичихийн тулд логин хийх