хана (н)

  1. гэрийн туургаар босгон барих тор мод; арван таван толгойтой хана; дөрвөн ханатай гэр; ханын ёроолд төрж, хадны ёроолд үхэх зүйр; ханын ам /ханын нийлэлдэх уулзар/; ханын нүд /дэлгэсэн ханын дөрвөлжин нүхнүүд/; ханын толгой унины бөгсийг тавьж тогтоох жижиг ацнууд/; ханын үдээр /ханыг товчлон үдэх бэхлээс/; ханын үдээс /ханыг үдээрээр үдсэн нь/; ханын шийр /ханын газарт тулж тогтох доод этгээд/; ханын сонин /хана туурганд хадах жижиг сонин бичиг/; ханан хээ /ханын нүд мэт дөрвөлжин нэг зүйл хээ/; ханын цаг /хананд хадах том цаг/; ханан хад /эгц өндөр хад/;
  2. барилгын туурга; байшингийн хана;
  3. барилгыг шавардахад шаврыг тогтоохын тул туурганд барьж хадах сараалж; хана хадах.
  4. сур, шагаа харвахад өрөх өндөр өрөг; хана харвах;
  5. шувууны жигүүрийн эхний сод өдний дараа ургасан өд; хана өд.
  • Я.Цэвэл. Монгол Хэлний Товч Тайлбар Толь
  • Буянаа: 2009-09-10 06:42:55
  • Б.Багуулаа: 2015-04-13 00:28:19

Сэтгэгдэл бичихийн тулд логин хийх